Eerste kerkelijke registratie

De kerkelijke registratie werd verplicht gesteld tijdens het Concilie van Trente dat plaats vond van 1545 tot 1563. Het Concilie was een reactie op de protestantse hervormingen (de reformatie) en staat bekend als de contrareformatie. Het Concilie wilde de huwelijksmoraal versterken en excessen zoals polygamie uitsluiten. Om dit te controleren werden de pastoors gesommeerd om huwelijksregisters bij te houden. Het Concilie besloot tevens dat bij de huwelijken twee tot drie getuigen aanwezig moesten zijn en dat ze moesten worden gesloten in de parochie waar de echtelieden woonden. In verband met het toezicht op het huwelijksmoraal werden de pastoors ook verplicht om doopregisters aan te leggen. Het Concilie legde geen verplichting op tot het aanleggen van begraafregisters. Toch legden veel parochieherders deze aan. Een tweede doelstelling van deze registers was namelijk een financiële. De pastoor kon op deze wijze een overzicht krijgen van de inning van bijvoorbeeld grafrechten. Het oudst bewaard gebleven register in de Nederlandse provincie Limburg is een huwelijksregister uit Nederweert stammend uit 1562.
(Bron: aezel.eu)

Advertentie